ମାତାଲଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ମୁଲ୍ଲା ନସିରୁଦ୍ଦିନ ଥରେ ମାତାଲ ଅବସ୍ଥାରେ ରାତିରେ ଯାଉଥିବା ବେଳେ ନାଳରେ ଗଳି ପଡ଼ିଲେ ଏବ˚ ତାଙ୍କର କିଛି ହାଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ତାଙ୍କ ପାଟି ଶୁଣି ତାଙ୍କୁ ଯିଏ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ ଆସିଲା, ସେ ବି ଥିଲା ଜଣେ ମାତାଲ। କିନ୍ତୁ ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲା ଓ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଗାତ ଭିତରୁ ବାହାର କରି କଷ୍ଟେମଷ୍ଟେ ଚଲାଇ ଚଲାଇ ଆଗକୁ ନେଲା ବେଳକୁ ଆଉ ଥରେ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ପକାଇ ଦେଲା ଓ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କ ଆଉ ଦୁଇଟି ହାଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ମୁଲ୍ଲା ଆହୁରି ଜୋରରେ ପାଟି କରି ଉଠିଲେ। ପାଖରେ ମଦ ଭାଟିଟି ଥିବାରୁ ଆଉ ଚାରି ଜଣ ମାତାଲ ଜୁଟି ଯାଇ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ବୋହି ବୋହି ଡାକ୍ତରଖାନା ନେବାକୁ ସ୍ଥିିର କଲେ ଏବ˚ କହିବା ବାହୁଲ୍ୟ ସେମାନେ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଆଉ ଥରେ ତଳେ ପକାଇ ଦେଲେ ଓ ମୁଲ୍ଲାଙ୍କ ଆଉ ଦୁଇଟି ହାଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଗଲା।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ତେବେ ଯାହାହେଉ, ମୁଲ୍ଲାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଖବର ପାଇ ଆସିବାରୁ ସେ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିଲେ। ମୁଲ୍ଲାଙ୍କୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ସେଠାକାର ମେୟର ଆସିଲେ। ସେ ପଚାରିଲେ- ମୁଲ୍ଲା, କଷ୍ଟ ହେଉଛି।
ମୁଲ୍ଲା ଉତ୍ତର ଦେଲେ- ଠିକ୍ ଅଛି। କେବଳ ହସିଲା ବେଳେ କାଟୁଛି।
ମେୟର କହିଲେ- କିହୋ, ତୁମେ ହସୁଛ କାହିଁକି?
ମୁଲ୍ଲା କହିଲେ- ମୋର ଯେତେବେଳେ କାଲି ରାତି କଥା ମନେ ପଡ଼ି ଯାଉଛି, ମୋତେ ହସ ଲାଗୁଛି। ମୁଁ ମାତାଲ। ମୋ ଡାକ ଶୁଣି ଯେଉଁମାନେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସିଲେ ସମସ୍ତେ ମାତାଲ। ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ କେହି ସିଧା ଛିଡ଼ା ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ତତ୍ପର। ଏ କଥା ଭାବିବା ମାତ୍ରକେ ହସ ମାଡୁଛି।
ଏହା ପରେ ଗୁରୁ କହିଲେ- ଆମମାନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ମୁଲ୍ଲାଙ୍କ ଭଳି। ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକାଭଳି ଦୋଷଯୁକ୍ତ କିନ୍ତୁ ତାହା ମାନିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନୁହେଁ।