ଘରଚଟିଆଙ୍କ ଈର୍ଷା
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ଶିଷ୍ୟ କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଗୁରୁଙ୍କୁ କହିଲା- ଆଜ୍ଞା, ଜଣେ ପ୍ରବଚକଙ୍କୁ ଶୁଣୁଥିଲି। ସେ ଚିଲ ଓ ଘରଚଟିଆଙ୍କ କଥା କହୁଥିଲେ। ଭାରି ଉପାଦେୟ କଥାଟିଏ। ସେ କହିଲେ ଯେ ଚିଲ କେତେ ଉଚ୍ଚତାରେ ନ ଉଡ଼େ ସତେ! ଆଉ ଘରଚଟିଆ କେତେ ତଳେ ଉଡ଼େ। କିନ୍ତୁ ଘରଚଟିଆ ତ କେବେ ହେଲେ ଚିଲର ଉଡ଼ାଣ ଦେଖି ଈର୍ଷାରେ ଜଳିଯାଏ ନାହିଁ? ମନସ୍ତାପ କରେନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ମଣିଷ ଏତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇ ବି ଆଉ କାହାକୁ ଅଧିକ ଉଚ୍ଚକୁ ଉଠିଯିବାର ଦେଖିଲେ ଈର୍ଷାରେ ଜଳିଯାଏ।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ଏ କଥା ଶୁଣି ଗୁରୁ କହିଲେ- କଥାଟା ତ ସତ। କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ବି ଦେଖିହେବ। କଥାଟିଏ କହୁଛି ଶୁଣ। ଥରେ ଘରଚଟିଆଙ୍କ ଭିତରୁ ଗୋଟିଏ ବିଚକ୍ଷଣ ଓ ବିରଳ ପ୍ରତିଭାସ˚ପନ୍ନ ଘରଚଟିଆ ଭାବିଲା- ସେ ଚିଲର ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ିବ। ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲା ଏବ˚ ଘରଚଟିଆମାନେ କେବେ କଳ୍ପନା କରି ପାରି ନ ଥିବା ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା। ତା ପରେ ତାର ଦେଖାଦେଖି ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତିପାଦନ ଲାଗି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଲାଗିଗଲା। ଘରଚଟିଆମାନେ ଏଣିକି ସେମାନଙ୍କ ସ୍ବାଭାବିକ ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ାଣକୁ ନେଇ ଖୁସି ନ ଥିଲେ। ସେମାନେ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ମାତିଲେ ଏବ˚ ଯିଏ ଆଗକୁ ଯାଇ ନ ପାରିଲା ସେ ଆଗକୁ ଯାଇ ପାରୁଥିବା ଚଟିଆମାନଙ୍କୁ ଈର୍ଷା କଲା।
ଶିଷ୍ୟ କହିଲେ- ଆପଣଙ୍କ କଥାର ମର୍ମ ବୁଝିପାରୁଛି।
ଗୁରୁ କହିଲେ- ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଜାମାନେ ରାଜାଙ୍କୁ ଈର୍ଷା କରନ୍ତି ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସେଇ ପ୍ରଜାମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣେ ଯଦି ଉପରକୁ ଉଠିଯାଇ ସାମନ୍ତ ହୋଇଗଲା, ସେ ଈର୍ଷାର ପାତ୍ର ହେଲା। ଘର ଚଟିଆମାନେ ସେଇ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ନ ଥାଆନ୍ତି ବୋଲି ସୁଖରେ ଥାଆନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଆମ କାହାଣୀର ଘରଚଟିଆମାନେ ସୁଖ ହରାଇଲେ।