ପୁଞ୍ଜି ଓ ଲାଭ
କଥାଟିଏ, ଯାଯାବର
ତରୁଣ ଦ˚ପତି ଅତି ନିରାଡ଼ମ୍ବର ଓ ସାଦା ଜୀବନ କାଟୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ସମ ବୟସ୍କ ବନ୍ଧୁବର୍ଗ ସେମାନଙ୍କ ଯୌବନକୁ ଉପଭୋଗ କରୁଥିଲେ। ବନ୍ଧୁମାନେ ଭଲ ଉପାର୍ଜନ କରୁଥିଲେ ଏବ˚ ସେମାନଙ୍କ ଆୟକୁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଆନନ୍ଦ ଉନ୍ମାଦନା ଲାଗି ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଥିଲେ। ଏହା ଦେଖି ଦିନେ ତରୁଣୀ ପତ୍ନୀ ସ୍ବାମୀକୁ କହିଲା- ଆମକୁ ଲୋକେ କୃପଣ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି? ତୁମେ ତ ଭଲ ରୋଜଗାର କରୁଛ, ପୁଣି କାହିଁକି ଏମିତି ସାଦା ଜୀବନ କାଟିବା ଲାଗି କହୁଛ। ଆମେ ଚାହିଁଲେ ବି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭଳି ସୁଖମୟ ଜୀବନ ଜିଇପାରନ୍ତେ। ଏହା ଶୁଣି ତରୁଣ ପତି କହିଲା- କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବି ସେମାନଙ୍କ ଭଳି ମୋ ଅର୍ଥ ବ୍ୟୟ କରୁଛି। ଅନ୍ୟମାନେ ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ ଲାଗି ଅର୍ଥ ଓ ସମୟ ବିନିଯୋଗ କରୁଥିବା ବେଳେ ଆମେ ଆମ ସନ୍ତାନକୁ ଗଢ଼ିବା ଲାଗି ତାହା କରୁଛେ। ଦିନ ଆସିବ, ଆମେ ବି ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କରିବା। ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧରି ଅପେକ୍ଷା କର।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ବୟସ ଗଡ଼ିଗଲା। ସେମାନଙ୍କ ସନ୍ତାନଟି ସୁସ˚ସ୍କୃତ, ଜ୍ଞାନୀ ସୁପୁରୁଷରେ ପରିଣତ ହେଲା। ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ ଦ˚ପତିଙ୍କ ବହୁତ ଯତ୍ନ ନେଲା। ତାର ଯଶରେ ପିତାମାତା ବି ଉଦ୍ଭାସିତ ହେଲେ। ଏବେ ସେମାନଙ୍କୁ କୃପଣ ବୋଲି କହୁଥିବା ପ୍ରତିବେଶୀମାନେ ନିରବରେ ଏହା ଦେଖି କେବଳ ଈର୍ଷା କରୁଥିଲେ।
ଏଇ ସମୟରେ ଦିନେ ସ୍ବାମୀ ତା ସ୍ତ୍ରୀକୁ କହିଲା- ଏବେ ବୁଝିପାରିଲ ତ ମୋ କଥାର ମର୍ମ। ଯୌବନଟି ହେଉଛି ପୁଞ୍ଜି ନିବେଶର ବେଳ, କାମ କରିବାର ବେଳ ଯାହାର ଲାଭ ତୁମକୁ ବୃଦ୍ଧ ବୟସରେ ମିଳିବ। ତୁମେ ଯେମିତି ପୁଞ୍ଜି ଲଗାଇଛ, ସେଇ ଅନୁସାରେ ଲାଭ ପାଇବ।