ଚୈତନ୍ୟ ଉଦୟ
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ରାଜକୁମାର ଥରେ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ ବୁଲିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ। ବୁଲୁ ବୁଲୁ ସେମାନେ ଏମିତି ଏକ ନିକାଞ୍ଚନ ସ୍ଥାନକୁ ଆସିଗଲେ, ଯେଉଁଠାରେ ଜନମାନବର ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥିଲା। ସେତେବେଳକୁ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ତଣ୍ଟି ଶୋଷରେ ଫାଟି ପଡୁଥାଏ। ସେମାନେ ବିକଳ ହୋଇ ଏଣେ ତେଣେ ଖୋଜିଲା ବେଳକୁ ଦିଶିଲା ଗୋଟିଏ କୁଡ଼ିଆ। କୁଡ଼ିଆରେ ଜଣେ ସାଧୁ ଥିଲେ।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ରାଜକୁମାର ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଘୋଡ଼ା ପିଠି ଉପରୁ ଚିତ୍କାର କଲେ- ଘରେ କିଏ ଅଛ, ଏଠି ମୋତେ ପାଣି ଦେଇ ଯାଅ। ମୁଁ ତୁମ ରାଜ୍ୟର ରାଜକୁମାର।
କୁଡ଼ିଆ ଭିତରୁ ସାଧୁ ବାହାରି ଆସି ନମ୍ର ଭାବେ କହିଲେ- ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପାଣି ଦେବି, କିନ୍ତୁ ମିଥ୍ୟାବାଦୀକୁ ନୁହେଁ।
ଉଦ୍ଧତ ରାଜକୁମାର କିଛି ବୁଝି ନ ପାରି କହିଲେ- ମୁଁ ମିଥ୍ୟାବାଦୀ? ମୁଁ ଚାହିଁଲେ ବାପାଙ୍କୁ କହି ତୁମକୁ ଦଣ୍ତ ଦେଇପାରିବି। ମୋ ଏ ରାଜକୀୟ ଘୋଡ଼ା, ମୋ ବେଶ ପୋଷାକ ଓ ମୋ ଅଳଙ୍କାରରୁ ତୁମେ କିଛି ବୁଝିପାରୁନାହଁ?
ସାଧୁ କହିଲେ- ତୁମେ ଯାହା ସବୁ କହିଗଲ ତାହା କ’ଣ ତୁମେ ରାଜକୁମାର ହୋଇଥିବାର ପ୍ରମାଣ? ଯାହା ପାଖରେ ଅର୍ଥ ଥିବ, ସମ୍ବଳ ଥିବ, ସେ ଏ ସବୁ ପରିଧାନ କରିପାରିବ, ଏମିତି ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ିପାରିବ।
ରାଜକୁମାର କହିଲେ- ଓଃ ତୁମେ ଆହୁରି ପ୍ରମାଣ ଚାହଁ। ହଉ ରହ, ତୁମର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ କରୁଛି ତାହା ଦେଖ।
କିନ୍ତୁ ଦଳରେ ଥିବା ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିମାନ ପୁଅ ସାଧୁଙ୍କ କଥାର ମର୍ମ ବୁଝିପାରିଥିଲା। ସେ ରାଜକୁମାରଙ୍କୁ ତୁନି କରି କହିଲା- ସାଧୁ ତୁମଠାରୁ ରାଜବ˚ଶ ସୁଲଭ ମାର୍ଜିତ ବ୍ୟବହାର ଆଶା କରନ୍ତି। ତୁମେ ଉଚ୍ଚ କୂଳରେ ଜାତ ବୋଲି ତାହା ହିଁ ଏକମାତ୍ର ପ୍ରମାଣ।
ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଚୈତନ୍ୟ ଉଦୟ ହେଲା।