ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ

ଥରେ ଜଣେ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଗୋଟିଏ ପରିବାର ଦ୍ବାରା ଆପ୍ୟାୟିତ ହେବା ପରେ ଖୁସି ହୋଇ ଗୃହ ମାଲିକଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ କ୍ଷୁଦ୍ର ବୋତଲରେ ଟୋପାଟିଏ ଜଳ ଦେଇ କହିଲେ, ଏହା ଅମୃତର ବିନ୍ଦୁ। ଏହାକୁ ଯେ ପିଇବ ସେ ଅମର, ଅଜର ଓ ରୋଗଶୂନ୍ୟ ହେବ। ତୁମର ବ୍ୟବହାରରେ ଖୁସି ହୋଇ ମୁଁ ଏହା ତୁମକୁ ଦେଲି।

ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସନ୍ନ୍ୟାସୀଙ୍କୁ କହିଲେ- ଆପଣ ଟିକିଏ ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ। ମୁଁ ଆସୁଛି।

ଏହା କହି ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲେ ଓ କିଛି ସମୟ ପରେ ଫେରି ଆସି ବୋତଲଟିକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଦେଇ କହିଲେ- ମହାତ୍ମା ଆପଣ ଏହାକୁ ନେଇ ଯାଆନ୍ତୁ। ଏହା ମୋର କୌଣସି କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ।

ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ପଚାରିଲେ- କାହିଁକି? ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି କହିଲେ ଏହା ପ୍ରଥମେ ମୋ ପୁଅକୁ ଦେଇ କହିଲି ତୁ ଏହାକୁ ପିଇଦେ। କିନ୍ତୁ ପିଲାଟି ସବୁ ଶୁଣି ଭାବିଲା- ଯଦି ଏମିତି କଥା ତେବେ ଏହା ମୁଁ ମୋ ଭଉଣୀକୁ ଦିଏ। କାରଣ ମୁଁ ତାକୁ ମୋ ଠାରୁ ଅଧିକ ଭଲ ପାଏ। କିନ୍ତୁ ତା’ ଭଉଣୀ ଅର୍ଥାତ୍‌ ମୋ ଝିଅ ତାହା ପାଇ କହିଲା- ମୋ ମାଆ ଆମ ପରିବାର ଲାଗି କେତେ କ’ଣ କରୁଛି। ସେ ଏହି ଅମୃତ ବିନ୍ଦୁ ପାଉ। ତେଣୁ ସେ ତାହା ନେଇ ତା’ ମାଆକୁ ଦେଲା। ତା’ ମାଆ କହିଲା- ମୋ ସ୍ବାମୀ ଓ ପିଲାମାନେ ଏହାକୁ ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ। ମୁଁ ଏକା ଅମରତ୍ବ ଓ ଅଜରତ୍ବ ପାଇ ଲାଭ କ’ଣ? ତେଣୁ ସେ ତାହା ମୋତେ ଫେରାଇ ଦେଲା।

ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ତାହାକୁ ପାଖରେ ରଖିଲେ ଓ କହିଲେ- କେଉଁଟା ଏକ ସୁଖୀ ପରିବାର, ତାହା ଜାଣିବା ଲାଗି ଏହି ଅମୃତ ବୁନ୍ଦାକ ଢେର କାମ କରେ।

ଏହା କହି ସେ ଚାଲିଗଲେ।