ଯଶୋଧାରା ଓ ବୁଦ୍ଧ
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ଗୌତମ ବୁଦ୍ଧ ଯେତେବେଳେ କପିଳବାସ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କଲେ ଏବଂ ଯଶୋଧାରାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖକୁ ଗଲେ, ସେତିକି ବେଳେ ଅଭିମାନର ଉଚ୍ଛ୍ବାସରେ ଯଶୋଧାରା ଫାଟି ପଡ଼ିଲେ। ସେ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ବହୁତ ତିରସ୍କାର କରି କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ- ତୁମେ ୟେ କ’ଣ କଲ? ତୁମେ ଏମିତି ଚୋର ଭଳି ପଳାୟନ କରିପାରିଲ କେମିତି? ମୁଁ ତୁମର ଧର୍ମପତ୍ନୀ ଏବଂ ତୁମେ ମୋର ପ୍ରଭୁ; େମାତେ କହି କରି ଯିବାର ସତ୍ ସାହସ ଜୁଟାଇ ପାରିଲ ନାହିଁ? ମୋ ଉପରେ ଟିକିଏ ବି ଭରସା କରିପାରିଲ ନାହିଁ? ତୁମେ ଯଦି କହିଥାଆନ୍ତ, ମୁଁ କ’ଣ ତୁମକୁ ମନା କରିଥାଆନ୍ତି? ମୋତେ ଥରେ ତ ପଚାରି ପାରିଥାଆନ୍ତ! ତୁମେ ମୋର ପ୍ରାଣ ଚାହିଥିଲେ ବି ମୁଁ ତାହା ବିନା ବାକ୍ୟ ବ୍ୟୟରେ ଅର୍ପଣ କରି ଦେଇଥାଆନ୍ତି! କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଏଭଳି କଲ କାହିଁକି?
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ଏଭଳି ଅଭିମାନ ଭରା ଭର୍ତ୍ସନାକୁ ବୁଦ୍ଧ ନିରବରେ ଓ ଅବିଚଳିତ ଭାବେ ଶୁଣିବାରେ ଲାଗିଥିଲେ। ଶେଷରେ ଯଶୋଧାରା ଧୈର୍ଯ୍ୟହରା ହୋଇ କହିଲେ- କିଛି କହୁନ କାହିଁକି? ତୁମେ ତ ବୁଦ୍ଧ ହୋଇ ପରମ ଜ୍ଞାନ ଲାଭ କରି ସାରିଛ! ମୋ ପ୍ରଶ୍ନର କ’ଣ କୌଣସି ଉତ୍ତର ତୁମ ପାଖରେ ନାହିଁ?
ବୁଦ୍ଧ ହସିଲେ ଓ କହିଲେ- ଏ ସବୁ କଥା କାହାକୁ କହୁଛ ଯଶୋଧାରା? କାରଣ ଯିଏ ଯାଇଥିଲା, ସେ ଫେରିନାହିଁ। ଯିଏ ଯାଇଥିଲା, ସେ ମରି ସାରିଛି ଓ ଯିଏ ଫେରିଛି ସେ ଅନ୍ୟ ଜଣେ। ତେଣୁ କାହିଁକି ଜଣେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତି ଉପରେ ଅଭିମାନ କରୁଛ?
ଯେଶାଧାରା ଏହି କଥା ପଦକରେ ତଟସ୍ଥ ହୋଇଗଲେ। ସତରେ ସେ ଯେଉଁ ପୁରୁଷକୁ ଜାଣିଥିଲେ, ୟେ ସେ ନ ଥିଲେ!
ଅବଶ୍ୟ, ଏହା ପରେ ଯଶୋଧାରା ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଅନୁଗାମିନୀ ହୋଇଥିେଲ।