ଆଶା ଟିକିଏ ବଞ୍ଚିଛି!
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ମୁଲ୍ଲା ନସିରୁଦ୍ଦିନ ରେଳରେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ। ବାଟରେ ଟିକେଟ୍ ଚେକ୍ କରିବା ଲାଗି ଅଧିକାରୀ ପହଞ୍ଚି ଗଲେ। ସେ ଟିକେଟ୍ ମାଗିବାରୁ ମୁଲ୍ଲା ତାଙ୍କ କୋଟ୍ର ପକେଟ୍ ଭିତରେ ହାତ ପୂରାଇେଲ। କିନ୍ତୁ ପକେଟ୍ରେ କିଛି ନ ଥିଲା। ମୁଲ୍ଲା ଏଥର ଦ୍ବିତୀୟ ପକେଟ୍ରେ ହାତ ପୂରାଇଲେ। ସେଥିେର ମଧ୍ୟ ଟିେକଟ୍ ନ ଥିଲା। ମୁଲ୍ଲାଙ୍କ କୋଟ୍ରେ ଥିଲା ଚାରିଟି ପକେଟ୍। ଏଥର ମୁଲ୍ଲା ତୃତୀୟ ପକେଟ୍ରେ ହାତ ଭର୍ତ୍ତି କରି ଅଣ୍ଡାଳିଲେ। ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ତାହା ନ ଥିଲା।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ମୁଲ୍ଲା ଏବେ ଟିକେଟ୍ କଲେକ୍ଟର ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ଟିକିଏ ହସିଲେ ଏବଂ ପୁଣି ପ୍ରଥମ ପକେଟ୍ରେ ହାତ ପୂରାଇଲେ। ତା’ ପରେ ପୁଣି ଦ୍ବିତୀୟ ପକେଟ୍ ଓ ତା’ ପରେ ତୃତୀୟ ପକେଟ୍। କିନ୍ତୁ ଟିକେଟ୍ ମିଳିଲା ନାହିଁ। ମୁଲ୍ଲା ଏଥର ବି ଟିକିଏ ହସି ପୁଣି ପ୍ରଥମ ପକେଟ୍ରେ ହାତ ପୂରାଇଲେ। ପୁଣି ଦ୍ବିତୀୟ ପକେଟ୍ ଓ ତା’ ପରେ ତୃତୀୟ ପକେଟ୍।
ଏତେ ବେଳକୁ ଟିକେଟ୍ କଲେକ୍ଟରଙ୍କ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଚ୍ୟୁତି ଘଟି ସାରିଥିଲା। ସେ କହିଲେ- ମହାଶୟ। ଆପଣଙ୍କ କୋଟ୍ରେ ଚତୁର୍ଥ ପକେଟ୍ଟିଏ ବି ଅଛି। ତା’ ଭିତରେ ଖୋଜୁ ନାହାନ୍ତି?
ମୁଲ୍ଲା ଅଟକି ଗଲେ ଓ କହିଲେ- ସେ କଥା କୁହନା। ଯଦି ସେଥିରେ ନ ମିଳିଲା, ତାହା ହେଲେ? ତାହା ହେଲେ ତ ଖେଳ ଖତମ। ତେଣୁ ସେଇ ଆଶା ଟିକକ ବଞ୍ଚି ରହିବାକୁ ଦିଅ ଯେ କାଳେ ସେଥିରେ ଟିକେଟ୍ ଥିବ।
ଟିକେଟ୍ କଲେକ୍ଟର ଏହାର କି ଉତ୍ତର ଦେବେ ଭାବି ପାରିଲେ ନାହିଁ।