ଦେବାର ବାଗ
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ଗୋଟିଏ ସହରରେ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ ଥିଲେ। ସେ ନିଷ୍ଠାର ସହିତ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିଲେ ଓ ଖୁବ୍ ଉପାର୍ଜନ କରୁଥିଲେ ସତ, କିନ୍ତୁ ପଇସାପତ୍ର କାହାକୁ ଦେବାରେ କୌଣସି ହିସାବ ରଖୁ ନ ଥିଲେ। ମାଗିଲା ମାତ୍ରକେ ସେ ଦେଇ ଦେଉଥିଲେ। ସେ ଲୋକ ପଇସାପତ୍ର ଫେରାଇଲା କି ନାହିଁ ସେ ବାବଦରେ ମନେ ରଖୁ ନ ଥିଲେ। ତେବେ, ବ୍ୟବସାୟ ସୁରୁଖୁରୁରେ ଚାଲୁଥିଲା, ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିଲେ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିଯାଉଥିଲା।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ବ୍ୟବସାୟୀଙ୍କ ପୁଅ ବଡ଼ ହୋଇ ବାପାଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ ଦେଲେ। ବାପାଙ୍କ ଏ ପ୍ରକାର କାରବାର ଦେଖି ସେ ଚକିତ ହୋଇଗଲେ। ସେ ଏଣିକି ପଇସାପତ୍ରର ହିସାବ ରଖିବାକୁ ମନସ୍ଥ କଲେ। ସେଇ କଥା ସେ ବାପାଙ୍କୁ କହିଲେ। ବ୍ୟବସାୟୀ କହିଲେ- ତୁମେ ଯେମିତି ବ୍ୟବସାୟ ଚଳାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛ ସେମିତି ଚଳାଅ।
ବ୍ୟବସାୟୀଙ୍କ ପୁଅ ପଚାରିଲେ- କିନ୍ତୁ ମୋ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ଯେ ଆପଣ ଏମିତି ବିଚିତ୍ର ଢଙ୍ଗରେ କାରବାର କରୁଛନ୍ତି କେମିତି ?
ଏଥର ବ୍ୟବସାୟୀ କହିଲେ- କିଛି ବିଚିତ୍ର ନୁହେଁ। ଦେଖ, ମୋ ବାପା ବି ଏଇ ଢଙ୍ଗରେ କାରବାର କରୁଥିଲେ। ସେ କହୁଥିଲେ- ଦେଖ ଭଗବାନ ଆମମାନଙ୍କୁ ଯାହା ସବୁ ଦେଇଛନ୍ତି, ପାଣି ପବନ, ମାଟି, ଫୁଲ ଫଳ ସବୁ କିଛି; ତାର କିଛି ହିସାବ ରଖିଛନ୍ତି କି? ଆମେମାନେ ତାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହୋଇ ହିସାବୀ ହେବା କାହିଁକି? ଆଉ ବେହିିସାବ ଭାବେ ଦେଇ ଶିଖିଲେ ଦେଖିବ ତୁମ ବିପଦ ଆପଦରେ ତୁମେ ଆଶା କରି ନ ଥିବା ସ୍ଥାନରୁ ବି ସାହାଯ୍ୟ ଆସିବ। ଯେଉଁମାନେ ତୁମ ଠାରୁ କିଛି ପାଇଥିବେ ଅଥଚ ଭୁଲି ଯାଇଥିବେ ତୁମ ବିପଦ ବେଳେ ତାହା ତାଙ୍କର ମନେ ପଡ଼ିଯିବ ଏବ˚ ସେମାନେ ଆଗେଇ ଆସିବେ। ମୋ ବାପା କହୁଥିଲେ ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ଦେବାର ପ୍ରକୃତ ବାଗ।