ଡାକରେ ଇଟା-ଚାଲାଣ ! ଗୋଟିଏ ପାର୍ସଲରେ ୧୦ ଇଟା
୧୯୧୬ର କଥା। ଯୁକ୍ତରାଷ୍ଟ୍ର ଆମେରିକାର ୟୁଟ୍ହା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଭର୍ନିଏଲ୍ରେ ଥିବା ଏକ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ, ଏକ ସ୍ଥାୟୀ କୋଠାଘର ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଥିଲେ। ତେବେ, ଭର୍ନିଏଲ୍ରେ ଇଟା ମିଳୁ ନ ଥିଲା। ଇଟା ମିଳୁଥିବା ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସହର ସଲ୍ଟ ଲେକ୍ ସିଟି ଥିଲା ପ୍ରାୟ ୪୦୭ ମାଇଲ୍ ଦୂରରେ। ସେଠାରୁ ଇଟା ଆଣିବା ଥିଲା ଏକ କଷ୍ଟକର ଓ ଖର୍ଚବହୁଳ ବ୍ୟାପାର। କାରଣ ସେତେ ବେଳେ ଭର୍ନିଏଲ୍ ରେଳପଥ ସହ ସ˚ଯୁକ୍ତ ହୋଇ ନ ଥିଲା। କୋଠା ତିଆରି ନିମନ୍ତେ ଯେତିକି ଇଟା ଦରକାର, ତାହାକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ସ୍ଥାନୀୟ ଏକ ସଡ଼କ ପରିବହନ ସ˚ସ୍ଥା ଦାବି କଲା କୋଡ଼ିଏ ହଜାର ପାଉଣ୍ତ୍। ଏତେ ଟଙ୍କା ବ୍ୟୟ କରିବାକୁ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ଚାହୁଁ ନ ଥିଲେ। ସେମାନେ ଡାକ ଯୋଗେ ଇଟା ଆଣିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା କଲେ। ତାହା ଦ୍ବାରା ବ୍ୟୟ ଢେର୍ କମ୍ ହେବ ବୋଲି ସେମାନେ ଜାଣିଥିଲେ।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ପ୍ରଚଳିତ ଡାକ ଆଇନରେ ଇଟା ଆସିବାରେ କିଛି ପ୍ରତିବନ୍ଧ ନ ଥିଲା। ପାର୍ସଲ୍ ପଚାଶ ପାଉଣ୍ତ୍ରୁ ଅଧିକ ହେବନାହିଁ ବୋଲି ଯାହା ନିୟମଟିଏ ଥିଲା। ଏଣୁ ସେମାନେ ଦଶ-ଟିକିଆ ପ୍ୟାକେଟ୍ରେ ଇଟା ମଗାଇଲେ। ଏତେ ପରିମାଣର ପ୍ୟାକେଟ୍ ଡାକ ଯୋଗେ ଆସିଲା ଯେ, ଡାକ କର୍ମଚାରୀମାନେ ଅନ୍ୟ କାମ କରିପାରିଲେନାହିଁ। ତଦନ୍ତ ହେବାରୁ ଡାକରେ ଇଟା ପଠାଯାଉଥିବା ଜଣାପଡ଼ିଲା। ଡାକ ବିଭାଗୀୟ ଉଚ୍ଚ-କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ଆଇନ ଦେଖି ନିର୍ଦେଶ ଦେଲେ ଯେ, ଜଣେ ପ୍ରାପକଙ୍କ ନିକଟକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ସର୍ବାଧିକ ଦୁଇ ଶହ ପାଉଣ୍ତ୍ ମାଲ ପଠାଯାଇପାରିବ। ଏହା ଦେଖି ବ୍ୟାଙ୍କ୍ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷ ସମଗ୍ର ଭର୍ନିଏଲ୍ବାସୀଙ୍କୁ ପ୍ରାପକ ବନାଇଦେଲେ। ଡାକ ବିଭାଗ କାନ-ମୁଣ୍ତ ଆଉଁଶି ଚୁପ୍ ରହିବା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ ଗତି ନ ଥିଲା।