ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଗାଡ଼ିମୋଟର, ଆଧୁନିକ ସରଞ୍ଜାମ ଓ ଶାରୀରିକ ଶ୍ରମରହିତ ଜୀବନଶୈଳୀ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ପ୍ରଭାବିତ। ତେବେ ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସ୍ଥିତିରେ ସାଇକେଲ ଚଲାଇବା କେବଳ ପରିବହନର ଏକ ପରିବେଶ-ଅନୁକୂଳ ମାଧ୍ୟମ ନୁହେଁ, ବରଂ ନିୟମିତ ସାଇକେଲ ଚାଳନା ଦ୍ବାରା ହୃଦ୍ରୋଗ, ମସ୍ତିଷ୍କଘାତ, ମଧୁମେହ ଓ କିଛି ପ୍ରକାର କର୍କଟ ଜନିତ ବିପଦ ହ୍ରାସ ହୋଇପାରିବ। ସାଇକେଲ ଚଲାଇବା ଏକ ସୁଲଭ ବ୍ୟାୟାମ, ଯାହା ସମସ୍ତ ବୟସର ଲୋକଙ୍କୁ ଲାଭ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ। ପ୍ରଥମତଃ ସାଇକେଲ ଚାଳନା ଚାଳକଙ୍କ ହୃଦ୍ସ୍ପନ୍ଦନ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ସହ ହୃଦ୍କ୍ରିୟାକୁ ଉନ୍ନତ କରିଥାଏ। ବ୍ରିଟିସ୍ ହାର୍ଟ ଫାଉଣ୍ଡେସନ୍ର ଏକ ରିପୋର୍ଟ ଅନୁଯାୟୀ, ନିୟମିତ ସାଇକେଲ ଚଲାଉଥିବା ଲୋକଙ୍କର ହୃଦ୍ରୋଗ ଆଶଙ୍କା ପ୍ରାୟ ୫୦% କମ୍। ସେହିପରି ସାଇକ୍ଲିଂ ଭଳି ନିୟମିତ ଶାରୀରିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଚାପ, ଚିନ୍ତା ଓ ଅବସାଦର ଲକ୍ଷଣଗୁଡ଼ିକୁ ହ୍ରାସ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଏହା ଏଣ୍ଡୋର୍ଫିନ୍ ହରମୋନ୍ ଉତ୍ପାଦନକୁ ବୃଦ୍ଧି କରି ମନୋଭାବ ଓ ନିଦ୍ରାର ଗୁଣବତ୍ତାକୁ ଉନ୍ନତ କରିପାରେ। ସାଇକେଲ୍ ଚାଳନା ଦ୍ବାରା ଆମ ଗଣ୍ଠିଗୁଡ଼ିକରେ ଚାପ ନ ପଡ଼ି କ୍ୟାଲୋରି ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ।
ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଂଗଠନ ଅନୁଯାୟୀ, ନିୟମିତ ସାଇକେଲ ଚଲାଇବା ଦ୍ବାରା ହୃଦ୍ରୋଗ, ମସ୍ତିଷ୍କଘାତ, ମଧୁମେହ ଓ କିଛି ପ୍ରକାର କର୍କଟ ରୋଗର ବିପଦ ହ୍ରାସ ହୋଇଥାଏ। ଏହା ସୁସ୍ଥତା ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ଏକ ନିରାପଦ, ସ୍ଥାୟୀ ତଥା ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ଉପାୟ।
ଏପରିକି ମାତ୍ର ୩୦ ମିନିଟ୍ ସାଇକେଲ ଚଳାଇବା ମଧ୍ୟ ଶରୀରର ଚର୍ବି ପରିଚାଳନା ଓ ମେଟାବୋଲିଜିମ୍କୁ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ କ୍ୟାଲୋରି ସାରିଥାଏ। ସାଇକେଲ ଚଳାଇଲେ ଶରୀରର ନିମ୍ନଭାଗର ଗତିଶୀଳତା ଉନ୍ନତ ହେବା ସହ ହାଡ଼ ଓ ମାଂଶପେଶୀ ମଜଭୁତ ହୁଏ। ସାଇକେଲରେ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା କରିବା ଦ୍ବାରା ପ୍ରମୁଖ ତଥା ସ୍ଥିର ମାଂସପେଶୀଗୁଡ଼ିକ ନିୟୋଜିତ ହେଉଥିବାରୁ ତାହା ଶରୀରର ସମଗ୍ର ସମନ୍ୱୟକୁ ଉନ୍ନତ କରେ। ସାଇକ୍ଲିଂ ପରି ବ୍ୟାୟାମ ପାଇଁ ଜିମ୍ ସଦସ୍ୟତା ଆବଶ୍ୟକ ହୁଏ ନାହିଁ। ଏଥିରେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ସର୍ବନିମ୍ନ ଏବଂ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଲାଭ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ହୋଇଥାଏ। ତେଣୁ ସହରାଞ୍ଚଳ ଯୋଜନାକାରୀମାନେ ରାସ୍ତାଗୁଡ଼ିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଏବଂ ସାଇକେଲ ଚଲାଇବାକୁ ଏକ ପ୍ରାଥମିକ ଯାତାୟାତ ମାଧ୍ୟମ ଭାବରେ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ସାଇକେଲ ଲେନ୍ ତିଆରି କରିବାକୁ ସୁପାରିସ କରୁଛନ୍ତି।
ସାଇକେଲ ଚଲାଇବା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ଏଭଳି ଏକ ଜୀବନଶୈଳୀକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିପାରିବା, ଯାହା ସମ୍ବଳ ସଂରକ୍ଷଣ ସହ ବିଶ୍ୱ ଜଳବାୟୁ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ସମର୍ଥନ କରିବ। ଏହା ଶାରୀରିକ ଓ ମାନସିକ ସୁସ୍ଥତା ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ଏକ ନିରାପଦ, ସ୍ଥାୟୀ ତଥା ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତ ଉପାୟ। ଯାତାୟାତ ପାଇଁ ଅଥବା ଅବସର ବିନୋଦନ ପାଇଁ, ଦୈନନ୍ଦିନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସାଇକେଲଟିଏ ସାମିଲ ହେବା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସୁସ୍ଥ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ଓ ଅଧିକ ସକ୍ରିୟ ଜୀବନ ଦିଗରେ ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପଦକ୍ଷେପ ହୋଇପାରିବ।