କୋଏମ୍ବାଟୁର: ଦିନେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପଡି ଭିକ ମାଗୁଥିଲେ, ହେଲେ ଏବେ ଅନେକ ଭୋକିଲାଙ୍କ ପେଟକୁ ଅନ୍ନ ଯୋଗାଇଦେଉଛନ୍ତି ଏହି ବ୍ୟକ୍ତି। ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ ବୋଧେ ସେ କୌଣସି ଲଟେରୀ ଜିତିଯାଇଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ କଥାଟି ଆଦୌ ସେମିତି ନୁହେଁ। ଆଜି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ କୋଏମ୍ବାଟୁରର ୪୭ ବର୍ଷୀୟ ବି ମୁରୁଗାନଙ୍କ ବାବଦରେ କହିବୁ।। ବର୍ତ୍ତମାନ କୋଏମ୍ବାଟୋରକୁ ଭିକାରି ମୁକ୍ତ କରିବାର କାମ କରୁଛନ୍ତି।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ସେ ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳ ୩ଟାରେ ଉଠନ୍ତି। ସେ, ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ, ତିନିଜଣ ସହଯୋଗୀ ମିଶି ଘରେ ରୋଷେଇ କରନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ୟାକ୍ କରନ୍ତି। ତେବେ ସେମାନେ କୌଣସି ହଷ୍ଟେଲ ବା ମେସ ଚଲାନ୍ତି ନାହିଁ , ବରଂ କୋଏମ୍ବାଟୁର ରାସ୍ତାରେ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ବାଣ୍ଟନ୍ତି।
ମୁରୁଗାନ୍ ୧୯୯୮ରେ ନିଜାଲ୍ ମାୟାମ ଏନଜିଓ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ। ଆଉ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ୨୩ ବର୍ଷ ଧରି ସେ ଭିକାରି ଏବଂ ବେସାହାରା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି। ପ୍ରତି ରବିବାର ସକାଳେ ସେ ପ୍ରାୟ ୨୦୦ ଗରିବ ଲୋକ ଏବଂ ୧୮ ଅନାଥ ଆଶ୍ରମରେ ୧୦୦୦୦ ପିଲାଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି। ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପରୀକ୍ଷାରେ ବିଫଳ ହେବା ପରେ ସେ ତିନିଥର ଆତ୍ମହତ୍ୟା ଉଦ୍ୟମ କରିଥିଲେ। ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ‘ମୁଁ ୧୯୯୨ରେ କୋଏମ୍ବାଟୁରର ସିରୁମୁଗାଇକୁ ଆସିଥିଲି। ମୁଁ ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ଏକ ଭିକାରି ସହିତ ରହୁଥିଲି। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ଚାରିପାଖରେ ଏତେ ଭିକାରିଙ୍କୁ ଦେଖିଲି, ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲି। ଜଣେ ବୟସ୍କ ନାଗରିକ ମୋତେ ଏକ ଛୋଟ ହୋଟେଲରେ ଚାକିରି ଦେବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କଲେ। ପରେ ମୁଁ କିଛି ବର୍ଷ ପାଇଁ ଏକ ଲୋରିରେ କ୍ଲିନର୍ ଭାବରେ କାମ କଲି। ସେତେବେଳକୁ ମୁଁ ଏକ କମ୍ପାନିରେ ଅଟୋ ଡ୍ରାଇଭର ହୋଇସାରିଥିଲି।
୧୯୯୮ରେ, ମୁଁ ରବିବାର ଦିନ ମେଟୁପାଲାୟମ ରୋଡରେ ୨୫ ଜଣ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ରାନ୍ଧି ବଣ୍ଟନ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲି। ଯେତେବେଳେ ମୋର ବନ୍ଧୁ ଏବଂ କମ୍ପାନି ମାଲିକ ଏହା ବିଷୟରେ ଜାଣିଲେ, ସେମାନେ ମୋତେ ଟଙ୍କା, ପନିପରିବା, ଚାଉଳ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ଦେଇ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ | ମୁଁ ମଧ୍ୟ ମୋର ବେତନର ଏକ ଅଂଶ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କଲି। ନିଜାଲ ମାୟାମ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପରେ କିଛି ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ ଆମ କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇ ଆମ ସହିତ ଯୋଗଦାନ କଲେ।
ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ ୨୦୧୧ରେ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀମାନେ ଯୋଗଦେବା ପରଠାରୁ ସେ ପ୍ରତିଦିନ ୨୦୦ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ବଣ୍ଟନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲି । ମୋର ଆଉ ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ ହେଉଛି କୋଏମ୍ବାଟୁରକୁ ଭିକାରି ମୁକ୍ତ ସହର କରିବା। ମୁରୁଗାନ୍ କହିଛନ୍ତି ଯେ ରାସ୍ତାରେ ବିତାଇଥିବା ସମୟ ତାଙ୍କୁ ଭୂମିହୀନଙ୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ କରାଇଥିଲା। ଆଉ ସେବେଠାରୁ ସେ ଭିକାରିଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି କରିବେ ବୋଲି ଶପଥ ନେଇଥିଲେ।