ମଣିଷ ଓ ତା’ର ଈର୍ଷା
କଥାଟିଏ - ଯାଯାବର
ଜଣେ ପ୍ରବଚକ ଚିଲ ଓ ଘରଚଟିଆଙ୍କ କାହାଣୀ କହୁଥିଲେ। ସେ କହିଲେ ଯେ ଚିଲ କେତେ ଉଚ୍ଚତାରେ ନ ଉଡ଼େ ସତେ! ଆଉ ଘରଚଟିଆ କେତେ ତଳେ। କିନ୍ତୁ ଘରଚଟିଆ ତ କେବେ ହେଲେ ଚିଲକୁ ଈର୍ଷା କରେନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ମଣିଷ ଏତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇ ବି ଆଉ କାହାକୁ ଅଧିକ ଉଚ୍ଚକୁ ଉଠିଯିବାର ଦେଖିଲେ ଈର୍ଷାରେ ଜଳିଯାଏ।
Sambad is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ଏ ପ୍ରବଚନ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ ତାଙ୍କର କିଛି ଛାତ୍ରଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଶୁଣୁଥିଲେ। ପ୍ରବଚନ ପରେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ- କଥାଟା ତ ସତ। କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ବି ଦେଖିହେବ। ତେଣୁ କଥାଟିଏ ଶୁଣ।
ଥରେ ଘରଚଟିଆଙ୍କ ଭିତରୁ ଗୋଟିଏ ବିଚକ୍ଷଣ ଓ ବିରଳ ପ୍ରତିଭାସ˚ପନ୍ନ ଘରଚଟିଆ ଭାବିଲା- ସେ ଚିଲର ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ିବ। ସେ ଚେଷ୍ଟା କଲା। ଦିନେ ଦେଖାଗଲା ଯେ ସେ ସିନା ଚିଲ ଭଳି ଏତେ ଉଚ୍ଚକୁ ଯାଇପାରୁନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଘରଚଟିଆମାନେ କେବେ କଳ୍ପନା କରି ପାରି ନ ଥିବା ଭଳି ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ିପାରୁଛି। ତା’ ପରେ ତା’ର ଦେଖାଦେଖି ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତିପାଦନ ଲାଗି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଲାଗିଗଲା।
ସେମାନେ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ମାତିଲେ ଏବ˚ ଯିଏ ପଛରେ ପଡ଼ିଗଲା ସେ ଆଗକୁ ଯାଇ ପାରୁଥିବା ଚଟିଆମାନଙ୍କୁ ଈର୍ଷା କଲା।
ତା’ ପରେ ଶିକ୍ଷକ କହିଲେ- ପ୍ରଜାମାନେ କେବେ ହେଲେ ରାଜାଙ୍କୁ ଈର୍ଷା କରନ୍ତି ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସେଇ ପ୍ରଜାମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଜଣେ ଯଦି ଉପରକୁ ଉଠିଯାଇ ସାମନ୍ତ ହୋଇଗଲା, ସେ ଈର୍ଷାର ପାତ୍ର ହୋଇଯାଏ। ମଣିଷ ପରସ୍ପରକୁ ଈର୍ଷା କରିବାର କାରଣ ହେଉଛି ସେ ପାଇଥିବା ବୁଦ୍ଧି ଓ ଅହ˚କାର। ବୁଦ୍ଧି ହେତୁ ସେ ଅନ୍ୟ ଠାରୁ ଆଗରେ ରହିବାକୁ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରେ ଓ ଅହ˚କାର ଯୋଗୁ ନିଜ ପରାଜୟ ସହି ନ ପାରି ଅପରକୁ ଈର୍ଷା କରେ।